- διάδικος
- διάδῐκος· τὸ εἰς δίκην καλεῖν ([dialect] Att.), Hsch.
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό). 2014.
διάδικος
Look at other dictionaries:
διάδικος — ο (AM διάδικος) αυτός που δικάζεται είτε ως αντίδικος είτε ως ομόδικος 2. ο μάρτυρας 3. ο διαιτητής 4. ο τιμωρός διώκτης αρχ. το έτερο τών δικαζόμενων μερών … Dictionary of Greek
δίκη — Με τον όρο δ. υποδηλώνεται το σύνολο των πράξεων οι οποίες αποτελούν την ιδιαίτερη εκείνη νομική σχέση που ονομάζεται δικονομική σχέση και αναπτύσσεται μεταξύ των ενδιαφερομένων μερών και των δικαστικών οργάνων του κράτους προς τον σκοπό της… … Dictionary of Greek
λιτιγάτωρ — λιτιγάτωρ, ὁ (Μ) διάδικος. [ΕΤΥΜΟΛ. < λατ. litigator, ōris «διάδικος»] … Dictionary of Greek
ακλήτευτος — η, ο [κλητεύω] αυτός που δεν τόν κάλεσε δικαστικός κλητήρας να προσέλθει ως μάρτυρας ή ως διάδικος στο δικαστήριο … Dictionary of Greek
δαπάνη — Όρος στην οικονομία, που δηλώνει τις διάφορες μορφές με τις οποίες τα άτομα, οι επιχειρήσεις και οι δημόσιοι οργανισμοί χρησιμοποιούν τα εισοδήματα που διαθέτουν. Ανάλογα με τα αγαθά που αποκτώνται, οι δ. διακρίνονται σε δ. κατανάλωσης, οι οποίες … Dictionary of Greek
διόμνυμι — και διομνύω (Α) [όμνυμι] 1. ορκίζομαι επίσημα 2. (αττ. δίκ.) ορκίζομαι ως διάδικος κατά την ανάκριση 3. φρ. «διομόσασθαί τινα» ορκίζομαι στη ζωή κάποιου 4. «μή, μηδὲν διομόσασθαι» αρνούμαι ενόρκως … Dictionary of Greek
επιτροπή — Ομάδα προσώπων συγκροτημένη σε σώμα, στο οποίο έχει ανατεθεί η εκτέλεση μιας ειδικής λειτουργίας. Το σώμα αυτό συνήθως προέρχεται ή εξαρτάται από κάποιο άλλο, μεγαλύτερο και λειτουργεί για την εκπλήρωση των σκοπών του. Η ε. έχει τα στοιχεία της… … Dictionary of Greek
κλήση — (Νομ.). Το έγγραφο με το οποίο καλείται κάποιος να παρουσιαστεί ενώπιον της δημόσιας αρχής, κυρίως ανακριτικής ή δικαστικής. Πρέπει να κοινοποιείται με αστυνομικό όργανο ή άλλον δημόσιο υπάλληλο, κατά τη διαδικασία που προβλέπει ο νόμος, και να… … Dictionary of Greek
μέρος — το (ΑM μέρος) 1. τμήμα ενός όλου, τεμάχιο, κομμάτι (α. «γκρεμίστηκε ένα μέρος τού τοίχου» β. «κίνησις γὰρ αὕτη δὴ μεγίστη τοῑς Ἕλλησιν ἐγένετο καὶ μέρει τινὶ τῶν βαρβάρων», Θουκ.) 2. αυτό που αναλογεί στον καθένα, μερίδιο, μέρισμα, μερτικό («πήρε … Dictionary of Greek
μερίδα — I (Merida). Πόλη (703.324 κάτ. το 2001) του ΝΑ Μεξικού στη χερσόνησο Γιουκατάν, πρωτεύουσα της πολιτείας Γιουκατάν (39.340 τ. χλμ., 1.658.210 κάτ. το 2000). Η πόλη αποτελεί το κέντρο μιας από τις μεγαλύτερες περιοχές καλλιέργειας αγαύης στον… … Dictionary of Greek
ομόδικος — η, ο διάδικος που μετέχει από κοινού με άλλον ή με άλλους σε δικαστικό αγώνα υπό την ίδια ιδιότητα, δηλαδή τού ενάγοντος ή τού εναγομένου. [ΕΤΥΜΟΛ. < ομ(ο) * + δικος (< δίκη), πρβλ. αντί δικος. Η λ., στον πληθ. ὁμόδικοι, μαρτυρείται από το… … Dictionary of Greek
